Twitte
از این ستون به آن ستون ، حکایت بودجه آمریکا
5 شنبه 25 مهر 1392 17 اکتبر 2013
مثل از این ستون به آن ستون فرجه ، حالاشده مصداق آسمانخراش کسر بودجه آمریکا .
سالیان سال است که این کسری مورد بحث و مشاجره در مجالس و محافل آمریکا و دنیاست .
تا بحال چندین و چند با سقف بده کاری دولت را بالا برند که تازترینش دیروز 16 اکتبر بود .
چند ماه پیش مجلس آمریکا 16 ترلیون و خورده ای را حد اکثر سقف کسری تعیین کرد و به
دولت اوباما تا یکی دوهفته پیش مهلت داد و چون دیگر بودجه ای در نظر نگرفته
بودند و اجاز قرض کردن هم داده نشده بود بخشی از دولت تعطیل و چند صد هزار نفر
خانه نشین شدند . مردم به جمهوریخواهان اعتراض کردند و در همه نظر سنجی ها
هم هواداری از حزب جمهوری خواه به شدت پائین آمد . نتیجه فشار افکار عمومی این
شد که حزب جمهوری خواه کوتاه بیاید و سقف بیشتر و مهلت دیگری داده شود .به واقع
اکثریت مردم تکلیف هر دو حزب را معلوم کردند . مردم همواره عامل تعیین کننده
برد و باخت همه دولتها و احزاب و سیاستمدارانند . برای توده مردم آینده نگری و دورنمای
افکار و کردارشان مهم نیست ، مردم امروز و آینده نزدیک را میبینند و بیشتر تابع احساسات و
منافع روز خود هستند تا عاقبت کار . آمریکا به همه عالم و آدم بده کار است و آنهم چه بدهکاری
سرسام آوری . ولی همین عالم و آدم و دولتهایشان و صندوق بین المللی پول و بانک جهانیشان
باز هم در این دو هفته تعطیلی درخواست کردند که این بدهی ها بیشتر شود وگرنه خیال میکردند
دنیا به آخرمیرسد . در هرصورت فعلن بدهکار و طلبکار هر دو از کار خود راضیند تا روزی
که فرجام این ماجرا فرا رسد . تا دوطرف وام گیرنده و وام دهنده خوشنودند مصوبه های مجلس
وکشمکش دو حزب جمهوری خواه و دموکرات چاره کسر بودجه نیستند . این کسری مانند فشار
گسلهای زلزله تا جائی که جا دارد بیشتر میشود و آنگاه اتفاقی که اغلب انتظارش را ندارند یا
جدی نمگیرند روی خواهد داد و هیچ حزبی هم طاقت ایستادگی در برابرش را نخواهد داشت .
چرا مردم و دولتها مایلند به دولت آمریکا هر چه بیشترپول قرض دهند ؟
به اعتبار دستاوردهای اقتصادی ، نظامی و علمی و غیره مردم دنیا مجذوب و در واقع افسون
این کشور شده اند و دوست دارند سرمایه خود را هرچه بیشتر ببرند آنجا و هر چیزی بخرند
و از جمله اوراق قرضه دولت آمریکا . دنیا آمریکا را امن ترین پناهگاه سرمایه میداند و دیگر
پروای مسائل درونیش را ندارد . دولت آمریکا هم تا کنون بهره طلبکاران را داده . ولی این
بهره نه از محل درآمد واقعی یا مازاد دخل و خرجش بلکه از محل همان قرضهای فزاینده ای
که میگیرد بهره میدهد یعنی همان روشی که شرکتهای کلاه بردارگلد کوئیستی و هرمی
به کار میبرند .
منبع دورنما
5 شنبه 25 مهر 1392 17 اکتبر 2013
مثل از این ستون به آن ستون فرجه ، حالاشده مصداق آسمانخراش کسر بودجه آمریکا .
سالیان سال است که این کسری مورد بحث و مشاجره در مجالس و محافل آمریکا و دنیاست .
تا بحال چندین و چند با سقف بده کاری دولت را بالا برند که تازترینش دیروز 16 اکتبر بود .
چند ماه پیش مجلس آمریکا 16 ترلیون و خورده ای را حد اکثر سقف کسری تعیین کرد و به
دولت اوباما تا یکی دوهفته پیش مهلت داد و چون دیگر بودجه ای در نظر نگرفته
بودند و اجاز قرض کردن هم داده نشده بود بخشی از دولت تعطیل و چند صد هزار نفر
خانه نشین شدند . مردم به جمهوریخواهان اعتراض کردند و در همه نظر سنجی ها
هم هواداری از حزب جمهوری خواه به شدت پائین آمد . نتیجه فشار افکار عمومی این
شد که حزب جمهوری خواه کوتاه بیاید و سقف بیشتر و مهلت دیگری داده شود .به واقع
اکثریت مردم تکلیف هر دو حزب را معلوم کردند . مردم همواره عامل تعیین کننده
برد و باخت همه دولتها و احزاب و سیاستمدارانند . برای توده مردم آینده نگری و دورنمای
افکار و کردارشان مهم نیست ، مردم امروز و آینده نزدیک را میبینند و بیشتر تابع احساسات و
منافع روز خود هستند تا عاقبت کار . آمریکا به همه عالم و آدم بده کار است و آنهم چه بدهکاری
سرسام آوری . ولی همین عالم و آدم و دولتهایشان و صندوق بین المللی پول و بانک جهانیشان
باز هم در این دو هفته تعطیلی درخواست کردند که این بدهی ها بیشتر شود وگرنه خیال میکردند
دنیا به آخرمیرسد . در هرصورت فعلن بدهکار و طلبکار هر دو از کار خود راضیند تا روزی
که فرجام این ماجرا فرا رسد . تا دوطرف وام گیرنده و وام دهنده خوشنودند مصوبه های مجلس
وکشمکش دو حزب جمهوری خواه و دموکرات چاره کسر بودجه نیستند . این کسری مانند فشار
گسلهای زلزله تا جائی که جا دارد بیشتر میشود و آنگاه اتفاقی که اغلب انتظارش را ندارند یا
جدی نمگیرند روی خواهد داد و هیچ حزبی هم طاقت ایستادگی در برابرش را نخواهد داشت .
چرا مردم و دولتها مایلند به دولت آمریکا هر چه بیشترپول قرض دهند ؟
به اعتبار دستاوردهای اقتصادی ، نظامی و علمی و غیره مردم دنیا مجذوب و در واقع افسون
این کشور شده اند و دوست دارند سرمایه خود را هرچه بیشتر ببرند آنجا و هر چیزی بخرند
و از جمله اوراق قرضه دولت آمریکا . دنیا آمریکا را امن ترین پناهگاه سرمایه میداند و دیگر
پروای مسائل درونیش را ندارد . دولت آمریکا هم تا کنون بهره طلبکاران را داده . ولی این
بهره نه از محل درآمد واقعی یا مازاد دخل و خرجش بلکه از محل همان قرضهای فزاینده ای
که میگیرد بهره میدهد یعنی همان روشی که شرکتهای کلاه بردارگلد کوئیستی و هرمی
به کار میبرند .
منبع دورنما
نظر