ابیات منتخب از شاعران بزرگ

[روند یاب]

در مسیر باد ماندن کار هر بی ریشه نیست
ریشه پوسیده درمانش به غیر از تیشه نیست
زندگی سخت است اما ریشه داران باقی اند
قصه پایندگی شان مثل سنگ و شیشه نیست

[مصطفی]

بر روی ما نگاه خدا خنده میزند
هر چند ره به ساحل لطفش نبرده ایم
زیرا چو زاهدان سیه کار خرقه پوش
پنهان ز دیدگان خدا می نخورده ایم

پیشانی ار ز داغ گناهی سیه شود
بهتر ز داغ مهر نماز از سر ریا
نام خدا نبردن از آن به که زیر لب
بهر فریب خلق بگویی خدا خدا

[مصطفی]

رفتیم و رای دادیم با این امید که شاید
دوران رنج و سختی ، ایام غم سرآید .
خلق حماسه کردیم.هرکول شدیم کلا
تــا از ســران کـفــار مــــادر پــدر درآید
میـرزاغلام رای داد.پرسیـدم علـتش را
گـفتـا بـه آن امـیـدی تا بهرم همسرآید
گفتم:جناب میـرزا کی حل کند برایـت
گفتا که از حسن جان این کار هم برآید
امّـید مـی رود تـا بعد از جناب محمــود
ققنوس عشق و شادی در مملکت پرآید
رفتیم و رای دادیم با این امید که شاید
از جــانـــب اوبــامــا فـریـاد عـــرعـــرآید
امــا کنــون دل من لبـــریز غصه گشته
آخـر بـگو . ز محـمود اسطـوره بهترآید!؟
هرچند شیخ اکنون صاحب کلید باشد
محمود را تو دریـاب کاین کار خوشترآید

[مصطفی]

آن زمان كه بنهادم سر به پای .....
دست خود ز جان شستم از برای .....

تا مگر به دست آرم دامن وصالش را
می دوم به پای سر در قفای .....

با عوامل تكفیر صنف ارتجاعی باز
حمله میكند دایم بر بنای .....

در محیط طوفای زای ، ماهرانه در جنگ است
ناخدای استبداد با خدای .....

شیخ از آن كند اصرار بر خرابی احرار
چون بقای خود بیند در فنای .....

دامن محبت را گر كنی ز خون رنگین
می توان تو را گفتن پیشوای .....

فرخی ز جان و دل می كند در این محفل
دل نثار استقلال ، جان فدای .....

فرخی یزدی

http://s1.picofile.com/file/79529921...?لی.mp3.html

[بانوی شرقی]

اقا مصطفی چرا ادامه بیت های شما نقطه چین هستش و شعر کامل نیستش

[مصطفی]

اقا مصطفی چرا ادامه بیت های شما نقطه چین هستش و شعر کامل نیستش

آخرش به فارسی زده :

[ali_mobayyen]

شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد
فریبنده زاد و فریبا بمیرد

شب مرگ تنها نشیند به موجی
رود گوشه ای دور و تنها بمیرد

در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب
که خود در میان غزلها بمیرد

گروهی بر آنند کاین مرغ شیدا
کجا عاشقی کرد آنجا بمیرد

شب مرگ از بیم آنجا شتابد
که از مرگ غافل شود تا بمیرد

من این نکته گیرم که باور نکردم
ندیدم که قویی به صحرا بمیرد

چو روزی ز آغوش دریا برآمد
شبی هم در آغوش دریا بمیرد

تو دریای من بودی آغوش وا کن
که می خواهد این قوی زیبا بمیرد


شاعر : دکتر حمیدی شیرازی

[ali_mobayyen]

تقدیم به مادران ایران زمین

مادر

گر پادشاه عالمی بازهم گدای مادری

کاشکی ميشد بهت بگم چقدر صداتو دوست دارم
چقد مثه بچگيام لالايياتو دوست دارم
سادگياتو دوست دارم ، خستگياتو دوست دارم

کاشکی رو طاقچه دلت آينه و شمعدون می شدم
تو دشت ابری چشات يه قطره بارون می شدم
کاشکی ميشد يه دشت گل برات لالايی بخونم
يه آسمون نرگس و ياس تو باغ دستات بشونم

پيشم بمون که تا ابد دنيارو با تو دوست دارم
دنيا اگه خوب ، اگه بد با تو برام ديدنيه
باغ گلای اطلسی با تو برام چيدنيه

[tracer_qm]

با سلام خدمت همه بزرگواران خودم
امروز رو به نام صدرالدین محمد ( ملاصدرای شیرازی ) نام گذاری شده پس بر آن شدم شعری منسوب به ایشان رو نقل قول کنم.



زاهد زبهشت خان و مان می سازد
عابد بعمل بدان جهان می نازد
عارف به عمارت درون می نازد
عاشق ز برای دوست جان می بازد

[alireza1263]

بگذار تا مقابل روی تو بگذریم
دزدیده در شمایل خوب تو بنگریم

گفتی ازخاک بیشترند اهل عشق من
ازخاک بیشتر نه، که ازخاک کمتریم

[alireza1263]

جامیست که عقل آفرین میزندش

صدبوسه زمهر برجبین میزندش

این کوزه گر دهر چنین جام لطیف

میسازد و باز بر زمین میزندش

[alireza1263]

تا دست اتفاق برهم نزنیم
پایی زنشاط برسرغم نزنیم
خیزیم و دمی زنیم پیش از دم صبح
که این صبح بسی دمد که ما دم نزنیم

[emadabbasi]

این شعر منو داغ می کنه دیوونه می کنه ......

به صورت متن می نویسم .....

ابی .........

وقتی تو نیستی وقتی تو نیستی گم میشه آفتابخاکستر میشه حریر مهتاباز رفتنت من پر میشم از شبشب دلهره شب اضطرابوقتی تو نیستی دنیا شب میشهشب از دل من شب تا همیشهبی تو هر نفس تکرار ترسهلحظه لحظه نیست نبض تشویشهبی تو نه صدا مونده نه آوازنه اشک غزل نه ناله سازبالی اگه هست از جنس کوههاز رنگ خاک و حسرت پروازهیچکی عاشقت اینجور که منمنبود و نشد لاف نمیزنممن از تویی که بد کردی با منگله میکنم دل نمیکنمهیچکی عاشقت اینجور که منمنبود و نشد لاف نمیزنممن از تویی که بد کردی با منگله میکنم دل نمیکنمبی تو نه صدا مونده نه آوازنه اشک غزل نه ناله سازبالی اگه هست از جنس کوههاز رنگ خاک و حسرت پروازبی تو نه صدا مونده نه آوازنه اشک غزل نه ناله سازبالی اگه هست از جنس کوههاز رنگ خاک و حسرت پرواز

[مصطفی]

افسوس كه نامه جواني طي شد
و آن تازه بهار زندگاني دي شد
وآن مرغطرب كه نام او بود شباب
فرياد ندانم كي آمدوكي شد
یک عمر به کودکی به استاد شدیم
یک عمر زاستادی خود شاد شدیم
افسوس ندانیم که ما را چه رسید
از خاک بر آمدیم و بر باد شدیم


در کارگه کوزه گری بودم دوش
دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش
هر یک به زبان حال با من گفتند
کو کوزه گر و کوزه خرو کوزه فروش


اسرار ازل را نه تو دانی و نه من
وین حرف معما نه تو دانی و نه من
هست از پس پرده گفتگوی من و تو
چون پرده برافتد نه تو مانی و نه من


شیخی به زنی فاحشه گفتا مستی
هر لحظه به دام دگری پا بستی
گفتا شیخا هر آن چه گویی هستم
آیا تو چنان که می نمایی هستی


آن به كه در اين زمانه كم گيري دوست
با اهل زمانه صحبت از دور نكوست
آنكس كه به جمگي ترا تكيه بر اوست
چون چشم خرد باز كني دشمنت اوست


در هر دشتي كه لاله زاري بوده است
آن لاله ز خون شهرياري بوده است
چو برگ بنفشه كز زمين مي رويد
خاليست كه بر رخ نگاري بوده است


چون آب به جويباروچون باد به دشت
روزي دگر از نوبت عمرم بگذشت
هرگز غم دوروز مرا ياد نگشت
روزي كه نيامدست و روزي كه گذشت


اي دل ز زمانه رسم احسان مطلب
وز گردش دوران سرو سامان مطلب
درمان طلبي درد تو افزون گردد
با درد بسازو هيچ درمان مطلب


تا کي غم آن خورم که دارم يا نه
وين عمر به خوشدلي گذارم يا نه
پرکن قدح باده که معلومم نيست
کاين دم که فرو برم برآرم يا نه


از منزل کفر تا به دین یک قدم است
وز عالم شک تا یقین یک نفس است
این یک نفس عزیز را خوش میدار
کز حاصل عمر ما همین یک نفس است


نیکی و بدی که در نهاد بشر است
شادی و غمی که در قضا و قدر است
با چرخ مکن حواله کاندر ره عقل
چرخ از تو هزار بار بیچاره تر است


ساقی ، گل و سبزه بس طربناک شده است
دریاب که هفته دگر خاک شده است
می نوش و گلی بچین که تا درنگری
گل خاک شده است سبزه خاشاک شده است


افسوس که سرمایه زکف بیرون شد
در پای اجل بسی جگرها خون شد
کس نامد از آن جهان که پرسم از وی
کاحوال مسافران دنیا چون شد


عمرت تا کی به خودپرستی گذرد
یا در پی نیستی و هستی گذرد
می خور که چنین عمر که غم در پی اوست
آن به که بخواب یا به مستی گذرد


ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود
نی نام زما و نه نشان خواهد بود
زین پیش نبودیم و نبد هیچ خلل
زین پس چو نباشیم همان خواهد بود


دیدم به سر عمارتی مردی فرد
کو گِل بلگد می زد و خوارش می کرد
وان گِل با زبان حال با او می گفت
ساکن ، که چو من بسی لگد خواهی کرد


این قافله عمر عجب می گذرد
دریاب دمی که با طرب می گذرد
ساقی غم فردای حریفان چه خوری
پیش آر پیاله را که شب می گذرد


یک قطره آب بود و با دریا شد
یک ذره خاک و با زمین یکتا شد
آمد شدن تو اندرین عالم چیست؟
آمد مگسی پدید و ناپیدا شد


از جمله رفتگان این راه دراز
باز آمده ای کو که به ما گوید باز
هان بر سر این دو راهه از سوی نیاز
چیزی نگذاری که نمی آیی باز


ای صاحب فتوا ز تو پرکارتریم
با این همه مستی زتو هُشیار تریم
تو خون کسان خوری و ما خون رزان
انصاف بده کدام خونخوار تریم؟


بر خیر و مخور غم جهان گذران
خوش باشو دمی به شادمانی گذران
در طبع جهان اگر وفایی بودی
نوبت به تو خود نیامدی از دگران


در کارگه کوزه گری کردم رای
بر پله چرخ دیدم استاد بپای
می کرد دلیر کوزه را دسته و سر
از کله پادشاه و از دست گدای


هنگام سپیده دم خروس سحری
دانی که چرا همی کند نوحه گری
یعنی که نمودند در آیینه صبح
کز عمر شبی گذشت و تو بی خبری

خیام

[bomb]

يادم آيد که دگر از تو جوابی نشيندم.
پای در دامن اندوه کشيدم.
نگسستم، نرميدم...
رفت در ظلمت غم آن شب و شبهای دگر هم!
نه گرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم!
نه کنی از آن کوچه گذر هم!...
بی تو اما، به چه حالی من از آن کوچه گذشتم...
فريدون مشيری